Ich wyjątkowe piękno i rzadkość uczyniły z nich klejnoty królowych i cesarzy. Dziś diamenty w dużej mierze kojarzą nam się ze znanym szlifem brylantowym. Zapraszamy jednak również do odkrywania licznych historycznych wykrojów tego cudu natury. Diamenty po raz pierwszy dotarły do Europy na większą skalę w XIV wieku. Sprowadzone z dalekich Indii, przez długi czas pozostawały w posiadaniu najbogatszych i najpotężniejszych władców. Słynne kamienie, takie jak Orloff, Sancy czy Koh-i-noor świadczą o uznaniu koronowanych głów za diamenty. Ale dopiero gdy diamenty zaczęto wydobywać w Brazylii w 1725 r. iw Afryce Południowej w 1867 r., udostępniając znacznie więcej diamentów niż wcześniej, biżuteria z diamentami stała się uosobieniem pożądanej biżuterii nawet dla zamożnej klasy średniej.
Równocześnie rozwijano technikę cięcia. Podczas gdy pierwsze diamenty wciąż pozostawały w swojej naturalnej postaci krystalicznej, rzemieślnicy wkrótce podjęli próbę poprawienia załamania światła przez kamienie. W XVIII wieku rozwinął się krój róży. Tutaj tylko górna strona diamentu jest fasetowana, podczas gdy spód tworzy płaską powierzchnię, co daje szczególnie miękki blask. Na przełomie XIX i XX wieku tzw. Old Mine Cut zbliżył się do formy, która doprowadziła do genialnego pełnego szlifu około 1939 roku. Załamanie światła jest tutaj optymalizowane na podstawie fizycznej i współczesne diamenty są prawie wyłącznie szlifowane w tym kształcie.
Dlatego dzisiaj jeden diament jest podobny do drugiego, sklasyfikowany w kategoriach takich jak przejrzystość, kolor i waga. Ale fascynacja, która zawsze była związana z diamentami, jest jeszcze silniej przekazywana przez antyczne kamienie. Ekscytuje nas zarówno wyjątkowość ich kroju i proporcji, jak i osobista historia, a także znacznie cieplejszy blask.
