Brązem nazywamy stop miedzi z cyną, lub innymi metalami, w których zawartość miedzi zawiera się w granicach 80-90 %.
Odlewanie rzeźb z brązu znane jest od co najmniej 4000 lat. Najpopularniejszą metodą była niegdyś „metoda na wosk tracony”. Jako technika czasochłonna i trudna, sprawiała, że ceny odlewów były wysokie, a same rzeźby dostępne tylko dla najzamożniejszych ludzi.
W XIX wieku wynaleziono metodę galwanotypu, umożliwiającą pokrycie powierzchni gipsowych cienką warstwą brązu. Tańsza i łatwiejsza technika umożliwiła produkcję na skalę masową, oraz wpłynęła na obniżenie cen.
Tematyka
Centaur i niedźwiedź, Emmanuel Fremiet. Fot.: National Museum of Wildlife Art.
W połowie XIX wieku popularnością cieszyły się naturalnie oddane przedstawienia zwierząt (psy, lwy, słonie, jelenie, wielbłądy oraz wiele gatunków ptaków). Do najsłynniejszych animalistów należeli Antoine – Louis Barye, Emmanuel Fremiet czy Georges Gardet.
Duże powodzenie miały także kopie greckich oraz rzymskich rzeźb klasycznych o tematyce zainspirowanej mitologią – bogowie, boginie, satyry oraz popiersia sławnych pisarzy, poetów czy postaci historycznych – Szekspira, Woltera, Miltona, Napoleona i wielu innych.
Wpływy sztuki Wschodniej
Walka Tezeusza z Minotaurem, Antoine-Louis Barye. Fot.: Baltimore Museum of Art.
Swoje piętno na odlewach z brązu wycisnęła także sztuka Orientu, którą to inspirację odnajdujemy nie tylko w XIX-wiecznej grafice czy malarstwie. Dużą popularnością cieszyły się więc przedstawienia Arabów na koniach lub polowaniach, a także scenki orientalne z udziałem mędrców, rybaków i dam dworu.
Brązy dekoracyjne cieszą się popularnością po dzień dzisiejszy, zdobiąc wnętrza wielu domów oraz dodając im nastroju.
