
Działalność Andre Charlesa Boulle ściśle wiązała się z mecenatem króla Ludwika XIV i jego dworu. Był najważniejszym francuskim ebenistą – stolarzem artystycznym swoich czasów. Urodził się w 1642 roku w Paryżu, tam też zmarł w 1732. Jego meble stały się symbolem wersalskiego przepychu, który naśladuje się i kopiuje do dziś, bowiem każdy władca ówczesnej Europy pragnął posiadać boullowskie meble u siebie. Dlatego nie dziwi fakt, że kunszt tego ebenisty stał się wzorem także dla współczesnych stolarzy, to właśnie dla nich powstała Ecole Boulle, która pod patronatem Charlesa Boulle kształci artystów w dziedzinie meblarstwa artystycznego. Wielowiekowa moda na styl boulle stymulowana była także działalnością synów artysty oraz jego uczniów – słynnych Oebena i Riesenera.

Charles Andre Boulle jako krewny królewskiego ebenisty Ludwika XIII, już w młodości miał wiele do czynienia z meblarstwem o najwyższej wartości. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się od nauki malarstwa w rzymskiej Akademii świętego Łukasza, słynął ze swoich mozaik i projektów architektonicznych, jednak największą chwałę przyniosły mu meble zdobione autorską techniką intarsji opartej na szylkretowym podkładzie i miedziano-złotej merkieterii. Także dzięki wspomnianej metodzie intarsjowania, którą określać należy raczej inkrustacją, na przełomie lat 60. i 70. XVII wieku otrzymał tytuł królewskiego ebenisty, panującego wówczas Ludwika XIV.

źródło: www.metmuseum.org
Technika Boulle zwana inaczej markieterią Boulle lub boulle’owska polega na inkrustowaniu całych połaci mebli mosiądzem i szylkretem. Misternie wycięte wzory w mosiężnej (czasem innej) tafli blachy z dobrego jakościowo metalu, nakładano na wzór wycięty w szylkrecie. Ażurowa tafla blachy nałożona na inny surowiec, w tym przypadku szylkret, nazywana jest markieterią. Dawało to efekt lustrzanego, symetrycznego odbicia skomplikowanych wzorów kontrastujących barwą złotą mosiężnej blachy i czerwieni szylkretu.

źródło: yourunart.co.uk
Osiągany tym sposobem system pozytywu i negatywu nazywano boulle i contre-boulle. Zarówno szylkret pozyskiwany ze skorupy żółwia szylkretowego, jak i cienka blacha traktowane były jako surowce luksusowe, warto dodać, że na skutek popularności technik Boulle żółw szylkretowy oficjalnie uznano za gatunek ginący.

źródło: marqueterieboulle.blogspot.com
Konstrukcja i kształt obiektów wychodzących z warsztatu Boulle zdradzały jego powiązania z architekturą i projektowaniem budynków w stylu francuskiego baroku, który – przypomnijmy – charakteryzował się symetrią i względnie powściągliwym stosowaniem elementów zdobniczych. Stąd też w meblach rzuca się w oczy wykorzystanie elementów architektonicznych w symetrycznym układzie, co nadawało im monumentalną formę.

źródło: www.clockguy.com
Prócz markieterii typowe dla Boulle było stosowanie elementów zdobniczych ze złoconego brązu, których subtelność i dopracowanie – wycyzelowanie zasługiwało na tytuł osobnych dzieł sztuki. Apliki, o których mowa posiadały stały repertuar tematyczny, najczęściej sięgano do motywów mitologicznych oraz mocno stylizowanych roślin.

źródło: www.metmuseum.org