Od XVII do XVIII wieku w Europie rozprzestrzenił się styl barokowy. Ciężki, bardzo reprezentacyjny, wręcz przeładowany elementami ozdobnymi. Bogate złocenia, teatralność, obłe formy to najcharakterystyczniejsze jego cechy. Do najczęstszych motywów należały rogi obfitości, trofea, orły, łabędzie i lwie łapy.
Róg obfitości
Lwie łapy w biurku
Fotel z motywem łabędzi
Warto również wspomnieć o najwybitniejszych twórcach tego okresu, należeli do nich Andreas Brustolon, Andre-Charles Boulle, o którym szerzej napisaliśmy tutaj: link oraz Daniel Marot. Panujący w tym czasie Ludwik XIV we Francji oraz Karol II w Anglii byli ludźmi o wysokim poczuciu estetyki, toteż stali się oni jednymi z pierwszych mecenasów sztuki na tronach europejskich.
Ludwik XIV
Wersalka Andreasa Brustolona
Tryton – fontanna autorstwa Daniela Marota
W baroku wydzieliły się trzy główne nurty nazwane od imion władców francuskich. Pierwszy to styl Ludwika XIII. Panował on (zarówno władca jak i styl) we Francji w pierwszej połowie XVII w. Charakterystyczny dla tego stylu był monumentalny klasycyzm barokowy oraz ornamentyka o rodowodzie flamandzkim, co było zrozumiałe, bo w tym okresie żyła w Paryżu liczna mniejszość artystów z Flamandii. Ściany dekorowano pejzażami w szerokich, profilowanych ramach, jak przykładowo w Hotel de Lauzun w Paryżu. Jeżeli chodzi o meble, to popularne były formy toczone (hiszpańskie), bardzo często stosowano także profil spiralny. Zaczęto także używać hebanu jako okleiny. Co ciekawe – na dworze Henryka IV (czyli ojca Ludwika XIII) stworzono pierwsze na świecie biurko.
Apartament w Arsenale Ludwik XIII
Kolejny to styl Ludwika XIV, jednego z najpotężniejszych monarchów w historii Francji. W tym czasie nastało pełne uniezależnienie artystyczne Francji od wpływów włoskich. Działali dekoratorzy J. Bérain, czy wspomniani wcześniej J. Marot, zaś meble tworzył był Ch.A. Boulle. Bogate wnętrza wykładano marmurem i lustrami, zdobiono malowidłami i złoconym stiukiem, w ornamentyce dominowały panoplia (ornamenty z wykorzystaniem broni białej – mieczy), elementy antyczne i symbole odnoszące się do postaci króla, np. inicjały L i przedstawienie słońca. Jeżeli zaś chodzi o meble, to przeważały linie proste, chętnie wykorzystywano egzotyczne gatunki drzew. Sprzęty były bogato zdobione oraz miały charakter luksusowy, często rzeźbione, używano złoceń i markieterii. W tym czasie wymyślono także nowy mebel – komodę i projektowano całe zestawy mebli do określonych wnętrz, złożone z wielu części.
Inicjały Ludwika XIV
Sypialnia Ludwika XIV
Dalej styl Ludwika XV, w reszcie Europy nazywany rokokiem. Nastawiony przede wszystkim na wygodę. Niekiedy wręcz kobiecy – lekki i elegancki. Meble tego okresu są często fornirowane. Styl rokoko, zarówno w meblarstwie jak i rzeźbie czy malarstwie jest bardzo wyrafinowany, nie stroniący od delikatności. Malarstwo było bardzo finezyjne, dominowały przede wszystkim jasne, pastelowe kolory. Najczęściej przedstawiano sceny mitologiczne, dominowały postacie kobiece.
Jean-Baptiste Greuze, Rozbity dzbanek, 3. ćwierć XVIII wieku, Luwr
François Boucher, Toaleta Diany, 1742, Luwr
