Przez wiele wieków trwały próby wynalezienia mechanizmu, który precyzyjnie odmierzałby czas. Do początku XX wieku zegary posiadały jeden z dwóch typów mechanizmów – wagowy lub sprężynowy. Pierwsze zegary mechaniczne z XIII i XIV wieku napędzane były opuszczającymi się obciążnikami. Ok. 1450 roku zostały one wyparte przez te napędzane sprężyną napędową. W XVII wieku opatentowano pierwszy zegar wahadłowy , w którym mechanizm wychwytowy regulowało koło balansowe.
Około 1510 roku Peter Henlein z Norymberi stworzył pierwszy niewielki zegar przenośny, jego mechanizm nie był jednak doskonały co miało swoje odzwierciedlenie w dokładności pomiaru czasu. Wewnętrzny mechanizm wyposażony w balans został ulepszony w XVIII wieku, mimo to zegarki przez długi czas dostępne były tylko dla najbogatszych. Uległo to zmianie dopiero po zmechanizowaniu produkcji części typowych, dzięki temu zostały wprowadzone na rynek masowy.
Zegary podłogowe
Zegary podłogowe pojawiły się w Europie na początku XVII wieku. Początkowo ustawiano je na korytarzach by były dobrze słyszane we wszystkich pomieszczeniach. W wieku XVIII stały się stałym elementem wyposażenia domów zamożnych mieszczan oraz kupców. Różne regiony wykształciły z biegiem lat indywidualne cechy charakterystyczne, np.: zegary duńskie drugiej połowy XVIII wieku posiadały szafkę zdobioną orzechową okleiną, głowicę – ornamentem geometrycznym oraz przeszklone, odsłaniające mechanizm wewnętrzny boki. Z kolei zegary angielskie tego okresu posiadały często kwadratowe tarcze oraz wskaźniki faz księżyca umieszczone ponad pierścieniem cyfrowym.
Zegary ścienne
W początku XIX wieku wiele zegarów ściennych posiadało drewniane skrzynki z okrągłą lub ośmiokątną tarczą. Jak sama nazwa wskazuje przeznaczone były do zawieszenie i wyeksponowania na ścianie w miejscu dobrze widocznym dla domowników. Najważniejszym zegarem w domach epoki wiktoriańskiej był REGULATOR (tzw. zegar precyzyjny) o bogato zdobionej skrzynce. Wg niego ustawiane były wszystkie inne zegary znajdujące się w mieszkaniu.
Zegary Kominkowe
Zegary kominkowe pojawiły się w latach 50-tych XVIII wieku we Francji, stając się szybko obowiązkowym elementem wyposażenia domów mieszczańskich w całej Europie. Czołowymi wytwórcami byli min: Japy, Jean Vincenti oraz Samuel Marti.
We Francji największym producentem zegarów cieszących się wysokim uznaniem była firma Japy Freres . Jej wyroby posiadały charakterystyczną obudowę z tzw. „czarnego marmuru belgijskiego” wypolerowanego na wysoki połysk z rytymi oraz intarsjowanymi złotem wzorami. Dodatkowy dekor stanowiły płaskorzeźbione mosiężne płytki oraz intarsje z kamienia (malachit, marmur). Bogate zdobnictwo oraz liczne złocenia sprawiały, że zegary Japy miały charakter bardzo dekoracyjny, cieszący się powodzeniem wśród Europejczyków.
W epoce Edwardiańskiej produkowane w masowych ilościach zegary zajęły także stałe miejsce w domach Anglików. Małe, ozdobne zegary nazywano BUDUAROWYMI, w odróżnieniu od tzw. BRACKETS – stojących na gzymsie kominka w gabinecie.
